ABSTRACT

"In de afgelopen jaren is genderongelijkheid binnen de kunstwereld op confronterende wijzen aan het licht

gekomen. Echter trachtte het feministische en activistische kunstenaarscollectief “the Guerrilla Girls” vanaf

de mid-80’s al een einde te maken aan het seksisme binnen de westerse kunstwereld. Vanuit de basis van een

eigen feministische, activistische kunstpraktijk, is de doelstelling van dit onderzoek om te bevinden wat het

exacte effect van de “Guerrilla”-methodiek binnen de kunstwereld is geweest. Deze methodiek bestaat veelal

uit het genereren en publiceren van (nieuwe) data betreffende (vooral) seksisme van musea, galerieën en

andere culturele instituties. Daarnaast is gekeken of ingezette methodes van het kunstenaarscollectief tegen

de achtergrond van de recente #MeToo-discussie en de ontwikkeling van online activisme nog relevant en/of

inzetbaar is.

Op dergelijke vraagstukken is getracht antwoord te krijgen door middel van een globale analyse van de

veranderingen (voor vrouwen) binnen de kunstwereld tussen de jaren ’80 en 2020, het met primaire

informatie controleren van de door het collectief ingezette methodiek en door middel van een uitgebreide

observatie van oude en nieuwe beleidsstukken en rapporten van drie vooraanstaande westerse musea (Tate,

het Metropolitan Museum en het Museum of Modern Art). Allerlaatst worden specifieke berekeningen

gemaakt van onder andere acquisitie- en expositiecijfers om de huidige gender disbalans in deze drie musea

wel of niet aan te kunnen tonen.

Het effect van de door de Guerrilla Girls gebruikte onderzoeksstatistieken en methodiek is onmiskenbaar en

stelde een duidelijke traditie van ‘tellingen’ in werking, welke vandaag de dag nog steeds gebruikt wordt om

de kunstwereld rekenplichtig te houden als het seksisme, racisme of andere sociale issues betreft. Toch blijkt

deze methodiek niet volmaakt: uit (primaire) bronnen blijken dat dergelijke tellingen gelimiteerd, waardoor

de onderzoeksresultaten van het collectief veelal als duidelijke indicatie in plaats van als exacte data moeten

worden beschouwd. Verder tonen niet alleen (recente) cijfers, maar ook het gemis aan adequate aanpassingen

door het Metropolitan Museum en het Museum of Modern Art aan dat een directe impact van de Guerrilla

Girls helaas soms uitblijft.

Deze thesis beantwoord vragen over de directe en indirecte impact van de Guerrilla Girls en de

onderzoeksresultaten welke zij publiek maakten, en bewijst de hedendaagse relevantie van het collectief.

Echter is verder onderzoek nodig naar de archivering en exacte onderzoeksverslagen van de Guerrilla Girls,

naar de redenen waarom zowel het Metropolitan Museum’s en het Museum of Modern Art’s reacties na de

aanvallen van de Guerrilla Girls uitbleven of privé zijn gebleven en moeten vroegere beleidsstukken

(1984-1985) van het Tate en algehele beleidsstukken van het Metropolitan Museum en het Museum of

Modern Art in worden gezien, om een beter en specifieker inzicht te krijgen op de impact van het collectief".